Ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα
βαθύ γαρούφαλλο ακρωτήρι.
Το χέρι σου έφευγε με το νερό
να στρώσει νυφικό το πέλαγο,
το χέρι σου άνοιγε τον ουρανό.

Άγγελοι μ' έντεκα σπαθιά
πλέανε πλάι στ' όνομά σου
σκίζοντας τ' ανθισμένα κύματα.
Στους κόρφους σου έκρυβες μια χάρη,
που ήταν το ίδιο το φεγγάρι.

Φεγγάρι εδώ, φεγγάρι εκεί
αίνιγμα διαβασμένο από τη θάλασσα.
Για το δικό σου το χατίρι
ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα
βαθύ γαρούφαλλο ακρωτήρι.