Ακόμα σε θυμάμαι
κι ούτε που κοιμάμαι
κι ούτε που μιλώ.
Οι ώρες που κυλάνε,
όλες με ρωτάνε
πόσο σ' αγαπώ.

Γνώρισα πολλές,
μα τι τα θες;
Είσ' εσύ το φως
μες στις σκιές.

Ακόμα σε θυμάμαι,
που 'φυγες λυπάμαι
και μελαγχολώ.
Ας ήταν Θεέ μου πάλι
στ' άδειο προσκεφάλι
να σ' ονειρευτώ.

Γνώρισα πολλές,
μα είσαι η μόνη,
αυτή που θ' αγαπώ
όσο θα ζω.