Στον καθρέφτη σου στολίζεσαι να φύγεις
και τα δάκρυά μου δε σε συγκινούν
κι όπως βιαστικά το βήμα σου ανοίγεις
από την σκέψη μου, όσα ζήσαμε περνούν.

Μια γυναίκα, μια αγάπη, μια ζωή
σε μια βραδιά τα χάνω.
Αγαπημένη μου μορφή,
όπως θα σβήνεις στη στροφή,
ας ήταν να πεθάνω.

Κάποιος άλλος η καταστροφή μου είναι.
Ποιος περίμενε πως δε θα έχω εγώ
ούτε δύναμη να σου φωνάξω "μείνε",
ούτε δικαίωμα συγγνώμη να σου πω;